"اگر قرآن كريم را استقصاء بكنيد میبينيد كه توكل را به همين معنی ذكر
میكند . قرآن میگويد از پيمودن راه حق نترسيد و به خدا توكل كنيد ، از
نيروی باطل نترسيد و به خدا توكل كنيد . به عنوان نمونه دو آيه از قرآن
كريم را در اين زمينه ذكر میكنم :
يكی آيهای است كه از زبان همه پيغمبرانی كه بعد از نوح آمدهاند ذكر
میكند . آنها به مردمی كه با آنها مخالفت میكردند و سد راه آنها میشدند
میگفتند :
" « و ما لنا أن لا نتوكل علی الله و قد هدينا سبلنا و لنصبرن علی ما
آذيتمونا و علی الله فليتوكل المتوكلون »" (سوره ابراهیم،12 )
يعنی چرا ما بر خدا توكل و اعتماد نكنيم و حال آنكه خدا راه را به ما
نشان داده و البته ما آن راه را خواهيم رفت و هر چه شما ما را شكنجه
دهيد ما صبر و استقامت خواهيم كرد ، اعتماد كنندگان بايد تنها بر خدا
اعتماد و توكل كنند .
اين آيه در كمال صراحت ، توكل را به صورت يك امر مثبت ذكر میكند ،
راهی هست و پيمودنی هست و رنج و مشقتهايی در اين پيمودن هست كه اراده
را سست و عزيمت را فسخ میكند . انبياء میگويند : ما از نيروی باطل
نخواهيم هراسيد و به خدا اعتماد میكنيم و راه حق را می رویم."
به طور کلی توجه به معانی قرانی همچون رزق، توکل و ... نشان می دهد که خداوند برنامه زندگی انسان را از طریق انبیا فرستاده است و گاهی بسیاری از اندیشه ها و عقلانیتی که بشر در زندگی بر مبنای آنها برای خود زندگی تعریف کرده است، باید تغییر کنند.